National Park & Wellington

Kia Ora everybody!
I DID IT!! De Tongariro Alpine Crossing! Let op het woord 'Alpine'...
Voor mijn reis naar Nieuw Zeeland had ik eigenlijk nog niet (bewust) gehoord van de Tongariro Alpine Crossing. Toen ik dus voor het eerst hoorde dat dit een lange, vrij zware wandeling was die zo'n 8 uur in beslag zou nemen, was ik dus niet direct enthousiast. Een aantal weken voordat ik vertrok had ik met paps wel het wandelen een beetje geoefend. Echter waren deze wandelingetjes een stuk korter en op grotendeels vlak terrein. De Crossing zou één van de beste dagwandelingen in de wereld zijn. Ik zocht op google wat afbeeldingen op en al snel was duidelijk dat dit hoogstwaarschijnlijk wel iets zou zijn dat ik ook heel erg mooi zou vinden! Maar... Met de Crossing is het altijd afwachten wat het weer doet. Het weer in Nieuw Zeeland is sowieso erg veranderlijk, maar tussen en op de bergen valt het nog slechter te voorspellen. In de week voordat we aan zouden komen was het daardoor nog niet duidelijk of het wel door kon gaan als wij er waren. En als het door zou gaan: hebben we dan een gids nodig (van ruim $100 extra)? Ik had me voorgenomen om het niet te doen als we een gids nodig zouden hebben, maar ik ben niet zo goed met het volgen van voornemens... Dus toen bleek dat het wel door kon gaan, maar wel met gids heb ik toch besloten het te gaan doen!
De Stray bus vanuit Whakahoro vertrok om 6 uur 's ochtends. Onderweg was ons verteld dat het tot -5°C zou kunnen gaan worden daar boven en dat we waarschijnlijk op de weg naar beneden wat regen zouden krijgen. Toen we aan waren gekomen bij het bedrijf dat ons de berg op zou helpen werd echter verteld dat het wel -9°C zou gaan worden en dat we op de weg naar beneden storm zouden krijgen! Ahh shitt! Kan ik nog annuleren?! Nope...
Voordat we vertrokken werden we nog even beoordeeld op onze kleding en schoenen en werden we extra aangekleed met handschoenen, mutsen en thermoshirts. Vervolgens werden we met de shuttlebus naar de start van de wandeling gebracht waar we onze ice axen kregen.. Ice axe?! Moeten we die echt gaan gebruiken?! Ahhh!! Ben ik hier wel echt klaar voor?!
Oké, er was niet echt meer een weg terug en ik was er klaar voor.. Soort van. We hadden een leuke groep van 9 mensen, allemaal van de Stray bus. En natuurlijk onze gids (Laura): een gezellige dame die uiteraard al veel had gewandeld in haar leven en die eigenlijk ook goed in deze groep paste. Het eerste deel was vlak.. voor Nieuw Zeelandse begrippen. Voor Nederlandse begrippen was het heuvelachtig. Het was prima te doen, ook qua temperatuur. Na dit vlakke deel kwam 'The Devil's Staircase'.. Oh no, deze naam belooft wat. Gelukkig was deze naam bedacht voor de trap die er voorheen was (voor de laatste vulkaanuitbarsting in 2012) en zijn de huidige trappen een stuk minder heftig. Het was allemaal alsnog wel heftig, maar goed te doen en Laura zorgde ervoor dat we voldoende korte pauzes hadden. Hierna hadden we een paar minuten een daadwerkelijk vlak stuk! Dat is dan wel even genieten! Niet veel later stonden we op een groot, vlak stuk echt midden tussen de besneeuwde bergtoppen. Een van deze bergtoppen was van Mount Doom (Lord of The Rings) waar een aantal toch wel echt even mee op de foto wilden. Mijn vingers waren ondertussen te koud om wat langer met m'n telefoon foto's te maken. Ik heb een aantal foto's gemaakt maar toch meer daadwerkelijk genoten van hoe tof dit eruit zag! Veel beter ook uiteraard! Toen was het tijd voor de ice axen! Spanneeend! Gelukkig hoefden we die enkel te gebruiken als een wandelstok en niet om daadwerkelijk te klimmen, haha. Vanaf hier werd het ook een heel stuk winderig, waardoor veel kouder. Met name die koude wind in m'n gezicht maakte het wat onprettig. Gelukkig maakte het uitzicht bij aankomst op het volgende platform het een stuk draaglijker. Hier voelde ik me alleen even niet zo lekker en moest ik echt eventjes wat eten. Na een paar stukjes pure chocolade ging het gelukkig al snel beter. Vanaf hier was het nog maar een klein stukje tot de top! En wat was die top gaaf!!! Of eigenlijk.. alles om die top heen. Vanaf hier zagen we aan de ene kant bergtoppen met sneeuw en aan de andere kant 3 blauwgroene meren en de 'Red Crater'. Dit was echt zo mooi dat ik gewoon echt niet goed weet hoe ik het moet typen. Awesome beautiful nature. Vanaf de top liepen we door naar de meren en hebben we daar lunchpauze gehad terwijl we over een van de meren uitkeken. Daarna gingen we over een redelijk stuk sneeuw en moesten we een klein stukje klimmen. Hierna was het zo goed als alleen nog maar naar beneden lopen en kwamen we weer meer tussen grassen te lopen. Het laatste stuk liepen we weer echt tussen de bomen en konden we de shuttlebus bijna ruiken. Na 7,5 uur kwamen we zeer voldaan weer aan bij de shuttlebus.
Wat een geweldige ervaring! Nu zit ik er zelfs serieus over na te denken om het in januari nog een keer te gaan doen. Het lijkt me heel erg leuk om te zien hoe anders het eruit ziet midden in de zomer.
Die avond heb ik met de Engelse Sam, de Nederlandse Thomas en de Zwitserse Marcel in de bar vlakbij ons hostel gegeten en drankjes gedronken. Dit ook als afscheid van Marcel omdat hij ergens anders heen ging.
De volgende dag (zaterdag) zijn we doorgereden naar Wellington. Dit was een lange busrit met een aantal leuke tussenstops. We zijn gestopt in Taihape. De inwoners waren het zat dat men enkel door hun stadje heen reed en besloten de stad op de kaart te zetten. Hoe? Door 'Gumboot throwing': wie kan een kaplaarzen het verst weg gooien? Dit is een wedstrijd die elk jaar terugkomt en waar Taihape bekend om staat. Ze hebben een heel groot beeld van een kaplaars aan de rand van de stad en de prullenbakken hebben als 'versiering' een kaplaars. Met de hele bus hebben wij ook even een wedstrijdje kaplaarsgooien gedaan wat echt heel erg grappig was! Helaas heb ik niet gewonnen.. Dat was Thomas.
Daarna zijn we doorgereden naar Bulls: een stadje dat het woord 'bulls' in alles verwerkt: winkels, gemeentehuis, de bakkerij, het tankstation etc. Daarnaast verkochten ze heerlijke 'pies' in de bakkerij.. 'pies' in het Engels lezen!! Dit zijn een soort van mini hartige taartjes in combinatie met goulash: een van de weinige typische kiwigerechten. Een andere wat grotere stop was een speeltuin waar we ons voor 15 minuten even konden uitleven op de kabelbaan, de glijbanen en schommels. Feestje! Na aankomst heb ik met Sam en Thomas een wandelingetje gemaakt: naar de top van Mount Victoria. Ik had een beetje last van m'n kuit, vanwege de Tongariro Crossing dus het ging niet heel soepel. Maar we hadden uiteindelijk wel een uitzicht van 360° over de stad en de zee! Zag er uiteraard weer goed uit! Die avond hebben we in het gezellige nachtleven van Wellington een aantal drankjes gedaan en afscheid genomen van de Nederlandse Tamar en Sophie. Zondags had ik de Wellington Movietour op de planning staan. Gelukkig pas in de middag, dus ik kon heerlijk rustig uitslapen. Ik had verwacht van de Movietour dat het over veel verschillende films zou gaan, want dat had een van de Stray chauffeurs gezegd. Ik denk alleen dat dit over een andere Movietour in Wellington ging, want deze ging voor 95% over The Lord Of The Rings. Het was opzich wel leuk, maar toch niet helemaal mijn ding dus dat was een beetje jammer. De rest van de dagen in Wellington heb ik weer lekker rustig aan gedaan: bioscoopje, drankjes en een stadswandeling. Op dinsdag moest ik weer vroeg op. We moesten heel vroeg bij de ferry naar het zuidereiland zijn om in te checken. Vervolgens moesten we heel lang wachten voordat we op de boot konden omdat de ferry wat later was aangekomen. Gelukkig was het goed weer en verliep de overtocht zonder problemen en zonder al te veel schommelingen. Daarna reden met de Stray bus door naar Abel Tasman!! Ik had heeel erg uitgekeken naar Abel Tasman vanwege foto's en het enthousiasme van Dolon en Brechtje over deze plek. We kwamen vrij laat aan dus bij aankomst was het al snel tijd voor de BBQ en een spelletje ganzenbord! Daarna ben ik op tijd naar bed gegaan omdat ik de volgende dag ging wandelen en kajakken! Ik loop ondertussen best wel een stuk achter en ben nu allang niet meer in Abel Tasman National Park. Ik zal het vervolg in een volgend verhaal zetten zodat jullie niet al te lange verhalen hoeven te lezen. Foto's uploaden op deze pagina gaat niet erg soepel, dus die houden jullie nog tegoed! Cheers!